(Heemkundekring Rosmalen/Ons Rosmalen)
Door: Ronald van Grinsven & Antoinette van Grinsven – Raijmakers
Vandaag nemen we u mee terug in een wat recenter verhaal……
Oktober 2020 we hadden nog niet zo lange onze nieuwe bus, nou ja nieuw, 15 jaar oud. Maar voor ons een Rolls Royce. Helemaal gepoetst stond hij te schitteren op de oprit. Ik dacht we gaan er eens mee rijden. Wat camera’s uittesten een rondje door Rosmalen leek ons wel wat. Zo gezegd zo gedaan. Spullen in d’n Rolls, jassen mee. De hond er in en gaan met die banaan.
Een mooie tocht zo door het dorp, een stukske Kruisstraat zo naar de Maliskamp. kwamen we na vele foto’s later uit op Coudewater…..
Het eens toch wel mooie Coudewater lag er wat triest bij, de sloop was al vol in gang gezet, de gebouwen leken je smekend aan te kijken, “red ons”. Er was geen ontkomen meer aan. Hun verzet bleef nog even voortduren tot de laatste steen de sloophamer had gezien. Wat de menshand bouwt, gaat ten onder door dezelfde hand zullen we maar zeggen. Rondkijkend met de camera in de aanslag hebben we het verdriet van deze gebouwen maar vastgelegd, zodat ze niet vergeten worden.
Uiteindelijk kwamen we uit bij het hoofdgebouw dat door de sloophamer toch wel een beetje was omgevormd tot tijdelijk ‘kunstwerk’. Met zijn laatste botten steeg hij nog hoog de hemel in om nog even te waken over “Coudewater”. Omringt door puin dat als een soort muur nog enige bescherming bood. Een fotogeniek beeld geschapen door de “man” met de hamer. Was het waard om nog voor een keer op de gevoelige plaat te worden gezet. Als een beeld poseerde ze voor ons, met haar brakke botten, die spoedig lijken te breken. Geduldig liet ze ons onze gang gaan.
We stapte in onze bus die daar op ons stond te wachten op het grasveld, kerend over het gras konden we in een keer niet verder, ‘euh’ we zakten wat weg met die wielen. Ik stapte uit en riep tegen ons “Netje” we zitten vast in de modder. Er is hier een waterleiding lek onder ons of zo iets. Maar een genius plan kwam op, We hadden een oude deken in de bus, die gooi ik wel onder de wielen probleem opgelost. Gassen Netje…… het plan viel meteen in duigen we zakten nog verder weg, en ik zag er uit als een varken die net heerlijk had liggen rollen in een modderbad.
En nu? Tja dat word kamperen hier, tot ik in mijn ooghoek een tractor zag, met een bekende man erop. Hij hoorde onze noodkreet en kwam met zijn grote tractor en een brede grijns op zijn gezicht aangereden. “Wa hèdde” nou weer gedaan. Tja, Hans de olie zat dieper dan we dachten. Hans pakte zijn touw en trok ons uit onze benarde situatie met zijn tractor. We bedankte hem hartelijk, en met een zwaai en grijns reed hij weg. Hij zal bij het avondeten smakelijk hebben gelachen hebben met Babs om dit voorval. Toch goed volk, de Rosmalenaren als ze elkaar helpen. We hebben de bus daarna maar ff gedoucht bij de wasserette, om vervolgens zelf maar eens de modder van me af te schrobben. En de beelden hebben we nog steeds, evenals de herinneringen aan deze dag ….
Bedankt nog Hans!!!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.