(Heemkundekring Rosmalen/Ons Rosmalen)
Door: Ronald van Grinsven & Antoinette van Grinsven – Raijmakers
Kennen jullie het nog? “Ut hundje” bij de dierenwinkel van Annie & Nico, die altijd zo fier buiten de winkel stond daar aan de Oude Baan…..
Het lijkt al weer zo lang geleden, de dierenwinkel van “van de Berg”. Ik kwam er als kind al. Eerst gevestigd aan de Dorpsstraat in een soort houten keet, verscholen achter het pand van de ouders van Nico geloof ik. Het oude pand waar geloof ik ook iets met verf in zat, is allang gesloopt en moest plaats maken voor de ‘nieuwe winkels’……
Door de grote ijzeren poort met je fietske naar achter rijdend tot aan de keet, waar een paar albatros vlaggen fier wapperden in onze “Rusmollese wind”. Tussen de vlaggen door de deur en je kwam in een oase van “vissbakken” en dierbenodigdheden. Maar vooral visspullen, vissen destijds een bezigheids therapie voor Rosmalenaren. Als kind kon ik me uren vermaken kijkend naar de mooie spullen die uitgestald lagen om gekocht te kunnen worden….
Als kind had je natuurlijk niet zoveel “centen”. Mijn eerste hengel was een simpel uitschuifding van een soort fiber, maar toch was je er blij mee, je kon er immers mee hengelen op d’n Hennistwiel. Voor dat we gingen vissen toch eerst efkes naar Nico en Annie, voor een dobbertje, haakje en een praatje en om niet te vergeten het aas. De made en het “veer” lag in zo’n oude koelkast. Het “veer” in een oude krant en de made in een groen potje met wat gaatjes op de deksel. Als je pech had kropen ze er uit zo tussen je lekkers dat verstopt zat in je vis koffertje, tja dat deerde ons eigenlijk niet. Je schoof de made van je lekkers en stak het in je mond en viste vrolijk door. Ja we waren echt “die hard” Rambo’s door weer en wind aan het water….
Tijden veranderen en de zaak verhuisde naar de Oude Baan, het vissen stond bij ons ook op een laag pitje. Gelukkig hadden we een paar honden. Dus we stapte met groot regelmaat binnen in de nieuwe zaak. De winkel, later overgenomen door hun dochter, zat nu in het oude pand van wijnhandel Cooper. Wat wipte ik graag ff binnen bij Annie & Nico, hele warme mensen altijd in voor een praatje en je bereid te helpen. Leunend over de toonbank de dorps en wereld beschouwingen te bepraten. Met een lach en een traan terwijl onze hond maar iets lekkers ging uitzoeken…
“Ut hundje” die ooit als een soort burgemister van de Oude Baan, elke dag prompt bij opening onze “rat race” gadesloeg. Kalm en bedeesd zijn taak uitvoerde in grote parmantigheid, is al lang met pensioen. Als ik voorbij het “hundje” de winkel binnen liep viel de “rat race” van je af, de rust de tijd die ze voor je namen zo kenmerkend voor deze mensen. Jarenlang een begrip, een naam …. ik mis niet gauw een winkel, maar Annie en Nico met hun “hundje” hebben toch wel een speciaal plaatsje in mijn hart ……
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.