Vrijheid

(Heemkundekring Rosmalen/Ons Rosmalen)

Door: Ronald van Grinsven & Antoinette van Grinsven – Raijmakers

Na de oorlog veranderde veel in Nederland dus ook in Rosmalen. De vrijheid werd steeds meer voelbaar, niet alleen dat we van de Duitsers af waren, de gewone burger werd ook mondiger. Voor de oorlog had het geloof nog diepe inspraak, na de bevrijding werd dit steeds minder.  De jaren 50 in teken van wederopbouw, de jaren 60 brachten nog meer revolutie. Vrijheid is niet van zelfsprekend, het is iets wat men moet koesteren, vrijheid is niet alleen nemen maar ook geven. Vrij Rosmalen 23 oktober 1944 vanuit de richting Oss rukte de geallieerden op, doel de bevrijding van Den Bosch. Na de mislukte operatie Market Garden, werd trapsgewijs het zuiden van het land bevrijd.

Velen denken dat men toen al echt vrij was, dat was niet voor iedereen in het zuiden het geval. Rosmalen gelegen aan de rivier de Maas was nog steeds “oorlogsgebied” weliswaar ontdaan van de “Moffen”. Maar nog steeds in de vuurlinie. de rivieren waren grof weg de grens tussen bevrijd en niet bevrijd, het zuiden ontdaan van de “moffen”, het noorden ging nog de hongerwinter tegemoet en geheel Nederland werd pas bevrijd op 4 mei toen de “echte” capitulatie werd getekend. Tot dan lag Rosmalen feitelijk nog steeds in de vuurlinie, ook Rosmalen kende na de bevrijding in oktober nog slachtoffers door geschoten granaten. Mijn Vader Ties van Grinsven vertelde er in mijn jeugd veel over.

Nu 93 jaar worstelt hij nog steeds met deze periode. Steeds meer zijn de oude “verhalen” onderwerp van gesprek, wat hij en andere hebben gezien en meegemaakt is voor ons niet te bevatten, ondanks dat we wel eens denken dat we niet zo’n vrijheid hebben, leven we toch echt vrijelijk. Op de foto zie je ons pa voor de zelfgemaakte schuilkelder achter de boerderij van mijn opa en oma in de Striensestraat, de kelder stond er nog ongeveer tot 1948, en diende ook na de bevrijding op 23 oktober nog als schuilplaats voor vallende “bommen”. Laten we stilstaan bij de slachtoffers uit deze moeilijke periode, aan degene die het leven lieten voor onze vrijheid, en de soldaten die terugkeerden naar hun land maar altijd de trauma’s van deze oorlog mee bleven dragen.