(Heemkundekring Rosmalen/Ons Rosmalen)
Door: Ronald van Grinsven & Antoinette van Grinsven – Raijmakers
Herinneringen uit het verleden….
Soms kom je een foto tegen die meer verteld dan dat je in eerste instantie denkt.
Onlangs kreeg ik van iemand deze klassefoto uit de jaren 80.
We zien een klas van de Laurentiusschool, een hoop jeugdige gezichtjes vol toekomst onder leiding van meester van Beers.
Mijn blik went meteen naar de jongen met zijn grote lach en zijn zweetbandje in de kleuren van FC Den Bosch. Dat is Ronald.
Die zat ook bij mij op school.
Een fervent voetballer.
Zover ik weet kwam hij later pas bij ons op school.
We voetbalden na school wel eens met zijn allen.
In mijn herinneringen een talentvolle voetballer, een vriendelijke rustige jongen.
Maar zoals vaak scheiden veel wegen zich na het verlaten van de lagere school, de weg naar volwassendom lonkt, de toekomst ligt open…
De toekomst heeft voor Ronald niet lang mogen duren.
In 1992 bereikte mij het tragische nieuws dat Ronald was omgekomen bij een werk ongeval.
De impact kan ik me nog herinneren onder mijn generatie genoten destijds.
Zo jong, 22 jaar.
Net volwassen bouwend aan een toekomst, weggerukt in een klap uit zijn omgeving, familie en vrienden.
De wereld stond even stil voor ons.
Ons jonge gebekte mondjes hadden hier geen antwoord op.
We waren stil overmand door emotie waarschijnlijk beseffend dat ook voor ons alles vergankelijk is…
Na 30 jaar krijg ik deze foto in handen, kijkend herinnert dat jeugdige gezichtje me zijn verhaal.
Bedenkend dat vele van deze gezichtjes inmiddels al vele hoofstukken hebben geschreven in hun leven.
Helaas was dat voor Ronald niet weggelegd, veel hoofdstukken zijn voor hem leeg gebleven.
Tja alweer 30 jaar geleden waar blijft de tijd… Sommige momenten staan gegrift in je geheugen…
Het staat in de foto geschreven … in onzichtbare inkt de verhalen, vaak anoniem weggevaagd in de sporen van tijd.
Niet alleen de mooie verhalen, het verhaal van Ronald zal niet de enigste zijn.
Maar Ronald was en is nog steeds een onderdeel van ons “durpke”.
Zijn verleden en de mooie momenten die hij heeft gegeven aan zijn dierbaren, ons dorp mogen niet vergeten worden….
Laten we ze herinneren ook al zijn de foto’s soms oud en vaag, laten we ze in leven houden in de verhalen.
Zo blijven ze altijd bij ons…….
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.