Een prachtig blauwe hemel, haast excellente temperaturen, een loeidroog hoofdveld, goedgemutste en verwachtingsvolle organisatoren en voor de inwendige mens is er volop. Kortom alle ingrediënten aanwezig om een mooie en geslaagde reünie te gaan beleven. Het is dan zondag 23 juni 2024, exact 90 jaren nadat de rooms-katholieke voetbalvereniging Maliskamp (toen MSV) leven werd ingeblazen. Terugblikken op een al dan niet succesvolle en/of sportieve carrière, op kaderbezigheden of gewoon langsgaan om te kletsen met de personen die je al lange tijd niet meer hebt ontmoet, gezien of gesproken. De club biedt daar nu de mogelijkheid toe. Een zelfbenoemde commissie met daarin Bianca van der Burgt, Ad van der Donk (voorzitter van het stel), Cor van Hoof, Peter Konings en Wil van Hoof heeft de dag voorbereid.
De bedoeling is om rond de klok van 15.00 uur te starten, maar in een gedreven enthousiasme is een paar er heel wat eerder, klopt al om 14.00 uur op de deur. “Okay, veel te vroeg, maar kom gerust toch binnen! Kan de pret echt niet drukken.” De organisatie is dan nog drukdoende met de laatste puntjes op de ‘i’ als het gaat om de inrichting. De statafels een rok aantrekken, bloemetjes neerzetten, viltjes uitstallen, tafels in balans brengen. De bar prepareren, de bar buiten ook, tafels en stoelen op het terras een beetje netjes rangschikken. Ja, het is zo’n beetje allemaal in orde als het tegen drieën loopt.
De stroom komt op gang. De naambadges vinden gretig aftrek en worden her en der druk op de kleding geplakt. Immers, altijd handig als je precies weet wie je voor je hebt.
Al hoopten we als organisatie vooraf op een kleine 300 aanmelders, de ruim 100 die er zijn en die uiteindelijk hun rondjes doen of een stekkie vinden in het clubhuis of op het terras buiten, zorgen voor een prima sfeer. ‘Goh, het lijkt wel echt zoals vroeger hier in de kantine, zó gezellig vind ik het; is tegenwoordig vaak anders…’, hoor je. Of ‘Zo had ik vooraf gewenst dat het zou zijn, en het ís ook gewoon zo’. Er hebben duidelijk geanimeerde gesprekken plaats, op sommige plekken met een waarneembare emotie, maar bovenal een hele prettige ambiance waarin alles zich afspeelt. Herinnering aan een ontluikende liefde tussen Monique en Roelf, op de kop af 40 jaar geleden in De Kentering wordt opgehaald (daar vierden we het 50-jarig jubileum van de club). De tortelduifjes van toen zijn ook aanwezig en het brengt hen een beetje in verlegenheid.
De voorzitter doet in etappes de geschiedenis van de club een klein beetje herleven en laat nog een aantal gedenkwaardige momenten de revue passeren. Het valt op sommige momenten niet mee om de aandacht vast te houden. Maar ja, wat wil je, velen hebben elkaar lang niet gezien of gesproken en daar is het vanmiddag toch echt om te doen! En dat voert ongewild de boventoon. Hier en daar worden er kiekjes geschoten, maar van de gehuurde fotospiegel wordt niet al te veel gebruik gemaakt. Jammer, maar och, hij staat eigenlijk ook wel een beetje atypisch opgesteld. Vandaar. Het apparaat wordt wel gebruikt voor gezamenlijke vastlegging van ‘de Jannen’, of zo je wilt de drie J’s: de Jannen van Gerven, te weten Jan d’n Baard, ’t klein Jantje (’t Puistje) en Jan van Kobusse…, zoals ze binnensclubs heetten en heten. Het allereerste kampioenselftal van ‘de Maliskamp’ – het team dat op zaterdag 18 mei 1974 in Ophemert in een beslissingswedstrijd kampioen werd door B.Z.S. te kloppen met 4-1 – is behoorlijk vertegenwoordigd. De dames zijn zelfs rijkelijk aanwezig. Zij, die in het najaar van 1973 door de energieke Annie Nesselaar-Schellings voet aan de grond krijgen binnen de club, hebben het duidelijk heel erg gezellig met zijn allen.
Erg zonde is het dat we van het bestuur (op twee afmeldingen na) van helemaal niemand enig teken van leven of activiteit hebben waargenomen. Jammer!
Het natje en het droogje is in prima handen van het team van Trudy Stundebeek. Op gezette tijden komen hapjes langs en voor een goed belegd broodje draaien ze hun hand niet om. Chapeau!
En, het blijft niet lang onrustig. Keurig, zoals afgesproken, vanaf de klok van achten liep het clubgebouw langzaam leeg. De allerlaatste pilsjes worden getapt en genuttigd en de uitgang wordt opgezocht. We gaan weer naar huis. Voor sommigen wil het stalen ros iets anders dan de berijder wenst, maar ook daarvoor staat hulp paraat…
We kijken terug op een zeer geslaagde, gezellige, geanimeerde, leuk bezochte en sfeervolle happening die zeker voor een nieuwe editie vatbaar is. Zullen we dan maar zeggen: Tot als we 100 zijn???!!! Wij als organisatoren denken daar zo over. Hangt het natuurlijk ervan af óf wij er dan nog daadwerkelijk allemaal zijn. Op dit moment ontbreekt de wil zeker niet.
We sluiten af met dank aan Trudy Stundebeek en haar companen (heel goed werk verricht!), aan het bestuur voor letterlijk en figuurlijk de ruimte die we kregen, de gemeente ’s-Hertogenbosch voor de subsidie, de sponsoring door Koninklijke Heijmans en zeer zeker een welgemeend dankjewel aan het goede humeur dat iedereen meebracht om er een bijzondere middag van te maken.
De organisatoren
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.