Stiekem met je gedanst

(Heemkundekring Rosmalen/Ons Rosmalen)

Door: Ronald van Grinsven & Antoinette van Grinsven – Raijmakers

Wie heeft er in zijn dromen niet eens stiekem gedanst met een “dorpse” schoonheid.

Het dansen is van oudsher een vermaak voor en van het volk, in het verre verleden was dansen door het geloof niet toegestaan. Dansen was onzedig en lokte uit was het antwoord van de kerk.

Het contact tussen de man en vrouw vond men wel heel innig, God moest worden aanbeden!

Stillaan werd in ons “durpke” ook steeds meer de het dansen ingeburgerd. Het werd een deel van de “opvoeding”, een bron van in contact komen met het ander geslacht was uiteindelijk voor de jeugd een voordeel. Vele jeugdigen kregen dansles, om later te kunnen dansen op feesten. In de jaren 50 waren de danstenten erg populair deze werden druk bezocht. Ondanks dat deze tenten al vroeg sloten, waren het een soort voorlopers van de disco. Op de fiets naar de tent en dansen maar. Vooral eind jaren 50 kreeg men hier, een nieuwe dansrevolutie van de rock & roll en de vetkuiven. De “roerige” jaren 60 braken aan.

Ondanks alles was het in ons “durpke” nog jaren later een gewoonte om de kinderen naar een dansschool te sturen. Zo ik had ook het genoegen om naar het Gildehuis gestuurd te worden door mijn ouders. Dat dansen was niks voor mij, maar de contacten met je leeftijdgenoten was leuk, en het bier smaakte goed. En tja dansles was een bijzaak, menigmaal hoorde je een meisje ‘auw’ roepen terwijl een jongen met zijn grote voeten weer op de tere voetjes van zijn danspartner stond. Was op dans examen wel met goud geslaagd maar ik danste met een dame die al ver gevorderd was dus die leidde me wel. Dat diploma heeft mijn jaren later nog een “rood” hoofd bezorgt. Ons mam was zo slim om al mijn diploma’s in een map te doen. Bij een sollicitatie zat een man me vol verbazing aan te staren en vroeg: u heeft goud met dansen, 2 zwemdiploma’s, een judo diploma, een strik diploma, tafel diploma… Euh ja met het schaamrood op de kaak zei ik, dat kleine diplomaatje achterin dat is van school.

Stiekem met je gedanst het liedje van Toontje Lager, Als ik het hoor dan denk ik aan de laatste klas van mijn lagere school. Het lied werd menigmaal gedraaid in de bus op weg naar Ameland, waar we onze lagere schoolperiode gingen afsluiten. De meiden helemaal gek op “Fame”, wie weet het nog die serie van een dansschool in New York. Op de bonte avond, de dans kunstjes vertonen die ze over hadden genomen van die serie. Gelukkig hadden we bij de boerderij waar we verbleven, ik meende dat deze de “Hollumertrap” of zoiets heette een voetbalveld zodat wij als jongens in onze dromen konden geloven, om later als voetballer dansend over het veld te gaan.

Wie kent het niet, ons Durpke kende nog lang dansscholen, de housemuziek die een andere dans teweegbracht in de “Goldfinger”. Maar zeg eens eerlijk wie heeft er nooit eens “stiekem gedanst”…