Bij D’n Blom

(Heemkundekring Rosmalen/Ons Rosmalen)

Door: Ronald van Grinsven & Antoinette van Grinsven – Raijmakers

Als je haar maar goed zit……

Tijdens het scannen van foto’s voor de Heemkundekring, kwam ik deze foto tegen.

We kijken naar de (oude) Kapperszaak van Wim v/d Donk. Hoelang was deze zaak geen begrip in het dorp. Als kind herinner ik me nog dat we altijd met ons Pa naar deze kapper gingen.

De zaak destijds bestond uit twee gedeeltes, links de herenzaak en rechts van het pand zat het gedeelte voor de dames. Toender tijd heel normaal, ik vraag me af dat men in de toekomst wegkomt met een heren en dames afdeling. Misschien hing er nu wel boven het pand de “genderneutrale kapper”. Wie zal het zeggen?

Maar persoonlijk vind ik dat oude wel wat hebben, de heren en dames kapper. Maar goed we gaan maar even terug naar d’n Blom. Naarmate we ouder werden moesten mijn broer en ik mee naar de kapper, onze ‘pony’ werd niet meer “bijgeknipt” door ons mam. Dus de scharen van d’n Blom moesten mijn goddelijke blonde lokken afknippen, en deze dwarrelde op de koude tegelvloer van de kapperszaak. Maar voordat het zover was moesten we plaats nemen op de stoelen voor het raam. Naar buiten kijkend wachten tot dat je aan de beurt was. Je wordt geroepen, de kapper draait de stoel voor je, kijkt je aan… zo kleine vent, ik zal ff een kussen op de stoel leggen zodat je wat hoger zit. Met een zwier werd je voor de spiegel gedraaid en de kapper begon met volle knippen je mooie verzamelde bos haar kort te wieken.

Naar de kapper tja, voor iemand die niet lang stil kan zitten geen feest. Als ik lastig was dan riep ons pa: “Dadelijk knipt hij je oren eraf”, maar deze had ik toch niet nodig, toch? Luisteren als kind was een moeilijk begrip. Als het druk werd kwam er vaak een oudere man door de binnendeur met een sigaar in zijn mond. Dat bleek de oprichter van de zaak te zijn, deze ging dan de oudere klanten knippen. Met een sigaar in de mond vertelde hij hele verhalen. Zijn schaar gleed nog over het weinige haar van de oudere klanten. Nog ff het nekje bijwerken met zo’n ouderwets scheermes, borstel erover, cape uitschudden en klaar, de volgende….

De kapper, in die tijd voor ons toch een heel avontuur, en toch wel trots dat je met papa mee mocht. Naar de “mannen” kapper. Als ik er naar terug kijk was het een echt vader en zonen momentje. Als je thuis kwam keek ons mam naar onze nieuwe coupe, en zei: “ik moet volgende week….”. Daar ga ik maar niet over schrijven. Ons ma had permanent, goh en dat duurt lang voordat die krullen klaar zijn…….